Klaus Rifbjerg is een van de meest productieve Deense schrijvers. Sinds zijn debuut in 1956 heeft hij meer dan 120 publicaties op zijn naam staan in alle mogelijke genres: gedichten, novellen, romans, kinderboeken, dagboeken, essayverzamelingen, toneelstukken, filmmanuscripten, tv- en hoorspelen.
Klaus
Rifbjerg werd geboren op 15 december 1931 op Amager, waar hij ook
opgroeide. In 1950-1951 studeerde hij aan de Princeton University in
de USA. Van 1951 tot 1955 studeerde hij literatuur en Engels aan de
universiteit van Kopenhagen. Hij stopte met zijn studie en ging werken
als assistent filmregisseur. Van 1957 tot 1959 werkte hij als
recensent bij de krant Information en van 1959 tot 1963 was hij
mederedacteur van het literaire tijdschrift Vindrosen. Van 1984 tot
1992 was Rifbjerg directeur van uitgeverij Gyldendal.
Klaus
Rifbjerg debuteerde in 1956 met de dichtbundel 'Under vejr med mig
selv' (Onderzoek naar mezelf), een ironische, autobiografische en
zelfbewuste verzameling prosagedichten en een reactie op de
hoogdravende en plechtige gedichten van die tijd.
In 1959
verscheen de roman 'Den kroniske uskyld' (De chronische onschuld), de
meest verkochte en gelezen roman in de Deense literatuur. Het verhaal
beschrijft de vriendschap tussen twee jongens tijdens hun middelbare
schooltijd in de jaren vijftig en de liefdesrelatie van een van
beiden.
Zijn
dichtbundel 'Konfrontation' (Confrontatie) uit 1960 werd in Denemarken
de naam van een dichtgenre: confrontatielyriek.
Het
begrip staat voor een onvoorwaardelijke confrontatie met de fenomenen
in de buitenwereld en een nauwkeurige registratie van de ontmoeting
van het ik met de moderne wereld. Rifbjergs dichtbundel was
vernieuwend in zijn beschrijvingen en woordkeuze.
In het
gedicht 'Middelaldermorgen' uit
de bundel 'Konfrontation' beschrijft hij (in mijn vertaling) wakker
worden als volgt: